Ahududu ve böğürtlen, benzer yanları nedeniyle sıklıkla karıştırılan iki meyvedir. Ancak, aralarındaki farklar detaylı bir şekilde incelendiğinde daha iyi anlaşılabilir. Halk arasında böğürtlen olarak bilinen "Rubus fruticosus" çeşitli yörelerde diken dutu, yabani üzüm, karamama gibi isimlerle de anılmaktadır. Latince ismi "Rubus idaeus" olan ahududu ise halk arasında dağ çileği, ağaç çileği gibi isimlerle de bilinir.

Ahududu ve böğürtlenin önemli faydalarından biri kandaki şeker oranını düşürmeleridir. Her iki meyve de kanı temizler, ağrı kesici etkisi vardır ve idrar söktürücü özelliklere sahiptir. Mineral yönünden zengin olan bu meyveler, A, C, E, K ve P vitaminleri içerir.

Her iki meyve de daha çok Akdeniz ikliminin hakim olduğu bölgelerde, fundalık ve çalılık alanlarda yetişir. Bunun yanı sıra bahçe ve ormanlık alanlarda da karşılaşılabilir. Yaz aylarında açan bu bitkilerin çiçekleri pembe veya beyaz renktedir.

Böğürtlenin habitat alanı daha geniştir ve yol kenarlarında bile büyüyebilir. Ahududu ise böğürtlene kıyasla daha hassastır ve nemli, özel bakım gerektiren alanlarda yetişir.

Ahududu ve böğürtlen arasındaki en önemli fark, böğürtlenin doğada kendiliğinden yetişen bir bitki olması, ahududunun ise böğürtlenin kültürlenmiş türü olmasıdır.

Bir diğer fark tatlarıdır. Ahududu, böğürtlene göre daha tatlıdır. Böğürtlenin tadında ise mayhoşluk bulunur.

Hem böğürtlen hem de ahududu meyve olarak tüketilir. Böğürtlenin daha çok reçeli yapılırken, frambuaz olarak da bilinen ahududu pastalarda kullanılabilir.

Ahududu ve böğürtlen, antioksidan özellikleri nedeniyle sağlık açısından da büyük önem taşır. Antioksidanlar, vücudu serbest radikallerin zararlı etkilerinden korur ve yaşlanma sürecini yavaşlatır. Ayrıca, bu meyveler lif açısından zengin olup sindirim sistemi sağlığını destekler.